U 70. godini, iznenada je prestalo da kuca srce rukometne legende nekadašnje Jugoslavije i Srbije, jednog od najboljih čuvara mreže koji je ikada stajao na golu najuglednijih klubova južno od Beograda.
Umro je Radomir Kostić Crni, za svoje bližnje Lale, nekadašnji kapiten omladinske reprezentacije Srbije i Jugoslavije, član B i A reprezentacije Jugoslaije, četiri puta učesnik „Trofeja Jugoslavije“, osvajač srebrne medalje na Svetskom studentskom prvenstvu u Poljskoj.
Sa 16 godina,iz dvorišta OŠ Josif Kostić, neposredno pored zgrade u kojoj je živeo sa bratom Draganom, sestrom Ivanom, majkom Olgom i ocem Dušanom, preselio se na igralište DTV Partizana pored Veternice i stao na gol seniorskog sastava RK Dubočica na kojem je kao igrač završio karijeru 1985. godine i vrlo brzo počeo da se bavi trenerskim poslom.
Dubočicu je kao trener preuzeo u jesen 1986. godine na početku prvenstva Druge lige jug i 30.maja 1987. godine, u fantastičnoj atmosferi pred 3.000 gledalaca, sjajnom pobedom nad direktnim konkurentom za prvo mesto, Vardarom iz Skoplja, uveo Dubočicu u Prvu ligu. Ovim rezultatom se ponosio kao najdražim u godinama rada sa prvotimcima u matičnom klubu. Pamte se naravno i godine kada je u tandemu sa predsednikom kluba Petrom Veljkovićem, udarao temelje danas superligaša i naboljeg leskovačkog kluba, RK Dubočica 54. Ponosio se najpre igračkom karijerom, igrama u dresu Dubočice u njenoj najuspešnijoj periodu (1970-1980. godine), dok je u sezoni 1971/72. igrao za Kvarner iz Rijeke koji je trenirao savezni kapiten Vlado Štencl. U Leskovac se vraća već za sezonu 1972/73. godinu.
Zapaženu karijeru rukometnog stručnjaka ostvario je i radeći u Makedoniji gde je trenirao RK Gostivar, a sa RK Ševro iz Kumanova izborio plasman u Kupu Evrope. U sjajnoj ekipi bio je tada i nekadašni reprezentativac Žikica Milosavljević. U junu 2001. godine preuzeo je ekipu RK Tutunski kombinat u Prilepu sa kojom je osvojio drugo mesto u Ligi, ali osvojio i Kup Makedonije. Igrajući u Kupu pobednika kupova EHF Tutunski kombinat predvođen trenerom Kostićem izgubio je u dramatičnim okolnostima od beogradskog Partizana. Radeći u Srbiji, vodio je klubove od Subotice, preko Bora do Prištine, koliko je bio cenjen kazuje podatak da je bio selektor Druge lige, grupa „Sever“. Bila je velika ali neostvarena želja da preuzme i trenira beogradski Partizan.
Dragi moj „majstore“, sve si iznenadio preranim odlaskom, pa i svog najboljeg prijatelja i saradnika među novinarima. Jedan drugog smo, sa iskrenim uvažavanjem oslovljavali sa „majstore“, zato i poslednji pozdrav počinjem porukom: počivaj u miru Radomire Kostiću „rukometni majstore“ i legendo, i budi siguran da su ti novinski tekstovi i rukometne monografije tvog prijatelja posvetile dovoljno prostora – za nezaborav.
Sahrana Radomira Kostića Crnog biće sutra (utorak) u 13 časova na Svetoilijskom groblju u Leskovcu.
Dušan Stamenković
